Wrzesień w 7. pułku - święto pułkowe

Wrzesień to miesiąc szczególny dla chełmskiego 7 pułku piechoty Legionów.

22* IX 1921 r. w Podbrodziu (jeszcze przed powrotem pułku do stałego garnizonu), w rocznicę największej zwycięskiej bitwy pod Brzostowicą Wielką, odbyła się uroczystość wręczenia chorągwi, której pułk dotąd nie posiadał. Sztandar ufundował Związek Ziemian Ziemi Chełmskiej. W imieniu Naczelnego Wodza wręczał go płk. Władysław Bończa-Uzdowski, a poświęcenia dokonał ks. biskup Władysław Bandurski (honorowy kapelan Legionów Polskich). Rodzicami chrzestnymi chorągwi zostali reprezentujący społeczeństwo Chełma i ziemię chełmską Irena Ilżycka i Wacław Rzewuski. W uroczystości udział wzięli m.in. gen. Leon Berbecki i delegacje oficerskie pułków 3. Dywizji Piechoty Legionów.    

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. sztandar pułku zaginął.

Dzień 22 września wyznaczono na doroczne święto pułkowe.

Święto pułkowe było dla każdej jednostki najważniejszym dniem w roku. Uczestniczyli w nim nie tylko oficerowie (również rezerwy) i żołnierze oraz weterani pułku, ale i rodziny wojskowe, a także zaproszeni goście. Zapraszano przedstawicieli miejscowej elity towarzyskiej, m.in. władze samorządowe i oficerów innych formacji, stacjonujących w obrębie garnizonu. Listę gości zatwierdzał dowódca, który osobiście podpisywał, w imieniu własnym i korpusu oficerskiego, zaproszenia na ozdobnych blankietach. Goście uczestniczyli zarówno w części oficjalnej święta i uroczystym obiedzie, jak i w popołudniowych zawodach, koncertach czy zabawach tanecznych.

Program uroczystości układał wedle własnego uznania dowódca pułku z pomocą podległego mu korpusu oficerskiego, choć najważniejsze punkty programu były przed wojną we wszystkich jednostkach podobne.

Np. w 7 pp Leg. w 1937 r. w przeddzień święta odbyła się msza za poległych żołnierzy pułku w kościele na Górce i apel ku czci poległych na dziedzińcu koszar. Święto rozpoczęła uroczysta pobudka w koszarach o godz.7, o 10 odprawiono mszę na placu koszarowym. Potem przeszła defilada. O 12 był żołnierski obiad, a o 14 - śniadanie w kasynie oficerskim. Po południu - uroczysta akademia w koszarach, a wieczorem - zabawa taneczna w kasynie oficerskim.

Dzień ten, choć świąteczny, był pracowity dla wszystkich oficerów i żołnierzy pułku, których obowiązkiem, jako gospodarzy, było zadbanie o dobre samopoczucie wszystkich gości. Szczególna odpowiedzialność spoczywała jednak na młodszych oficerach. Podporucznicy i porucznicy mogli świętować dopiero wtedy, gdy obtańcowali wszystkie starsze damy, żony zaproszonych osobistości, co określano wdzięcznie jako „przesuwanie szafy”.

Święto budowało dumę żołnierzy ze swojej jednostki oraz jej autorytet w społeczeństwie, zacieśniało więzi koleżeńskie między oficerami, służącymi w danym pułku w różnych okresach, oraz kontakty ze społecznością miasta i okolic. 

*[Publikacje nie są tu zgodne. F. Markiewicz podaje, że uroczystość wręczenia chorągwi odbyła się 21 IX].

- Dziennik Rozkazów, 1927, R. 10, nr 16  (rozkaz ministra spraw wojskowych - ustalenie dat świąt pułkowych)

- F. Markiewicz, Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920 - 7 pułk piechoty Legionów, Warszawa 1928

- K. Satora, Opowieści wrześniowych sztandarów, Warszawa 1990

- P. M. Bartoszewski, Zaginiony pułk . Zarys wrześniowej historii 7 pułku piechoty Legionów, Lublin 2013

- F. Kusiak, Życie codzienne oficerów Drugiej Rzeczpospolitej, Warszawa 1992

- B. Kruszyński, Kariery oficerów w II Rzeczypospolitej, Poznań 2011
- Zaproszenie na uroczystość święta pułkowego z 1937 r. 

Fot. Święto pułkowe w 7 pp Leg. w Chełmie